Ben je blij dat ik er nog ben
nog niet ondergedoken,
afgestorven, gevlucht,
mezelf in jou nog herken
of heb je alle geloof verloren
de bomen opgeborgen
het huis ingeslikt
de kinderen en toebehoren
kunnen we spreken of verbreken
de kudde uitzwaaien
achterblijven of
de grondslag omdraaien
Vriend siert sjaal
rondomrond, hij is weer
bezig, weegt en wandelt
mij zoals ik ben:
bijna hem
Mooi zijn wij
vind je niet zo
sterk en samen
traag en zonderling, bijnaling, tweeling,
begaafd gewillig, ja met liefjes
ingebeeld, -gekaderd, belicht en
bijgezet
om wij te zijn
om standvast te blijven, te leven
of toch nog een beetje
een beetje onnozel
of nog even
Ik heb mijn vrienden
geteld, ze naar mij
toe laten komen, hard
beloofd: de remmen los
dit jaar, dromen net
als jullie vleugels te
bloeien, vliegen niet
te vlug, wuiven en
terug, samen de
graai van hoogtes
beleven en laagtes
laten voor wat ze
zijn en ze kusjes
geven
We knussen de vriendschap bijeen,
brengen en halen er lachjes mee thuis,
plagen en kleven,
spelen en geven de jeugd
alle tijd, 2 op een rij, zo snel
aan de neuzen voorbij.
Keuvelen wat op ons lijfje
geschreven werd star in de lens,
noem onze namen
ontsteek ons een wens:
“nooit meer alleen dus
altijd tezamen”.
Mijn vrienden zijn
mij heldere boeken,
raken me waar
het leven ons vindt.
Samen vertrekken,
samen groeten naar
wie langs deze weg
tot leven wekken
of sterven moeten,
woorden voorzien
waar hun boek er begint.
Thomas Holvoet 